Ísafjörður

Núna um helgina fór ég, ásamt Belindu og Sigga sem er borinn og barnfæddur Ísfirðingur. Við brunuðum Þorskafjarðarheiði á Golfinum hans Sigga og allt þetta landslag, stórkoslegt, einu sinni voru austfirðir stókslegir, en nú eru þeir bara krúttlegir. Við komum á Ísafjörð seinni part dags, það var rétt farið að rökkva eða svo. Siggi hafði skipulagt smá hrekk fyrir mömmu sína og sagt við hana að Belinda væri í bænum og langaði að hitta hana. Belinda hringdi á undan sér, mætti og gerði Siggu Mæju (mömmu sigga) glaða. Nema hvað, meira var í pokahorni Sigga, Næst kom ég inn, "hvafði ekki hugmynd um Belindu", og nú var enn meira gaman hjá Siggu. Stuttu seinna kemur Siggi inn og það var svo fallegt allt saman, hef ekki fleiri orð um það. Það þarf kannnski að taka fram að við komum niður í vinnu til Siggu, *Sól og Fegurð* og við skruppum í ljósabekkin öllsömul. Svo var það rólegheit heima, matur og fínt. Um kvöldið var farið í Sjallann sem er kósístaður, en fámennur þá stundina er við létum sjá okkur, Það þýddi bara það að við brúkuðum dansgólfið lengi vel, bara þrjú. Er við komum heim beil okkar kjóklíngréttur til að mönsa og mikið var það gott. Daginn eftir var slökun, slökun, slakað á í höndum Siggu Mæja. Er við vöknuðum, úthvíld, fengum við okkur morgunverð, þá var farið í Sól og Fegurð og í ljós og svo nuddaði Sigga Mæja okkur, mikil slökun og svo að endingu fórum við í sogæðanudd. Svaka tæki það, Maður var endurborinn. Unaðsdagur. Eftir alla þessa lökun fóum við á rúntinn, skoðuðum göngin frægu, og garða hér og hvar og meira og meira. Það fennti jólasnjá á meðan á öllu þessu stóð. Rómantík. Svakalega fín lúða í kvöldmat, hvítvín og svona, við slepptum eftirmatnum þar sem við vorum svo södd. Um kvöldið tattúereðu Siggi og Belinda á sér bossan með jurtatattúi, sem endist í svona 3-7 ár. Fengum tvær stelpur í heimsókn til að tattúa en Belinda er svo frökk að eðlisfari að hún sá um rassinn á Sigga. Annars var tattúið lítið sætt hjarta í hvoru tilviki. Mig langaði ekki í enda þarf einhver að vera á camerunni. Þetta er nú alveg undarlegt fólk sem ég umgengst. Um kvöldið fórum við aftur niður í bæ og þá hitti Sigga margan náungann, Belinda kannaðsit við eina, og ég hitt þrjá sem fóru með mér út til Þýskalands. Þá Guðjón Kristinns, Sindra og Eirík. Ég bauð Sindra og Eiríki á Árshátíðina, þar sem þeir þekkja nokkra hér í skólanum og því ekkert til fyrirstöðu.
Við fórum svo heim áður en ballið kláraðist og vöknuðum rétt fyrir hádegið þar sem við áttum að fara í vél suður um eitt leitið. Hreint út sagt meiriháttarferð, með mótukustjóra sem er engum líkur, Sigga Mæja, hún er kjarnakvendi, og á hún allar þakkir skilið.
Stórkosleg ferð, sem farin var með nokkura klukkustunda fyrirvara (þannig eru þær bestar). Nú hef ég komið á Ísafjörð líka... og kem aftur.
Ísafjörður er ekki sem vestur, hann fer samt vestar með tímanum.